"பீகார்" என்று சொல்லிப் பாருங்கள்... வெற்றிலைக்கறை, மலிவான கூலிகள், ராம் லீலா நாடகங்கள் தான் நினைவுக்கு வரும். ஆனால் "மகதம்" என்று சொல்லிப் பாருங்கள்... அந்தப் பெயரைக் கேட்டாலே அவர்கள் வாயடைத்து நிற்கிறார்கள்; அங்கே ஒரு வெறுமையான மௌனமே நிலவுகிறது. அந்த மகத்தான பெயர் இன்று அறியாமையிலும் புறக்கணிப்பிலும் புதைந்து கிடக்கிறது.
புத்தகயா — ஒரு அரசமரத்தின் அடியில் அமர்ந்த இளவரசன் ஒருவன் "புத்தராக" மாறிய இடம் அது. அந்த மண்ணிலிருந்து புறப்பட்ட அமைதி, வாள்முனையை விட வேகமாகப் பாய்ந்து சீனா, பர்மா, இலங்கை, தாய்லாந்து என பரவியது. உலகம் இன்றும் அங்கே தலைவணங்குகிறது. ஆனால் பீகார்? ராம் லீலா ஒத்திகையில் பிஸியாக இருக்கிறது. சபாஷ்!
நாலந்தா — இணையம் வருவதற்கு முன், அச்சகங்கள் தோன்றுவதற்கு முன், நவீனப் பல்கலைக்கழகங்கள் வருவதற்கு முன் ஆசியாவின் அறிவுக் களஞ்சியமாகத் திகழ்ந்தது. ஞானத்தைத் தேடி பல்லாயிரம் மைல்கள் கடந்து வந்தார்கள் அறிஞர்கள். ஆனால் அது எரிக்கப்பட்டது. இன்று அந்த இடிபாடுகள் வெறும் புகைப்படங்கள் எடுக்கும் இடங்கள்; உள்ளூர்வாசிகளோ அங்கே குட்கா மென்று துப்புகிறார்கள். என்ன முரண் பாருங்கள்! ஒரு காலத்தில் சிந்தனையை விற்ற மண்ணில், இன்று சினிமா நட்சத்திரங்கள் போதைப் பொருட்களைப் புன்னகையோடு விளம்பரப்படுத்தி விற்கிறார்கள். ஞானத்திலிருந்து 'மன் பசந்த்' பாக்கு வரை — இதுதான் வீழ்ச்சி. வாழ்த்துகள் பீகார்.
ராஜகிருகம் — ஒரு காலத்தில் புத்தரின் போதனைகள் ஒலித்த இடம். மன்னர்கள் கூச்சலிடுவதை நிறுத்திவிட்டு செவிமடுத்த இடம். இன்றோ அது வெறும் சுற்றுலாத் தலம். தத்துவ உரையாடல்கள் இரைச்சலில் மூழ்கிவிட்டன. மீண்டும் ஒரு சபாஷ்.
பாடலிபுத்திரம் — அசோகரின் தலைநகரம். போர்வெறி கருணையாக மாறிய இடம். இன்றைய பாட்னாவோ போக்குவரத்து நெரிசலில் மூச்சுத் திணறுகிறது. உலகிற்கு வழிகாட்டுவது இருக்கட்டும், தன்னைத்தானே நிர்வகிக்கத் திராணியில்லை.
தேரவாதம் — தேசங்களின் ஒழுக்கம்
முதியோரின் கோட்பாடான தேரவாதம், மகதத்தின் சுடரை இலங்கை, பர்மா மற்றும் தாய்லாந்து வரை எடுத்துச் சென்றது. ஒவ்வொரு தேசமும் தங்கள் தனித்துவத்தையும் அடையாளத்தையும் தக்கவைத்துக்கொண்டே உண்மையை ஏற்றதால் அது தழைத்தது. ஆனால் 'ஒரே தேசம்' என்னும் கோஷம் இதற்கு நேர்மாறானது. அடையாளங்களை அழித்து, பன்முகத்தன்மையை நசுக்கி, ஒரே கோஷத்தை திணிக்கிறது. தேரவாதம் தேசங்களை மதித்தது; 'ஒரே தேசம்' அவற்றை அழிக்கிறது. சபாஷ் நவீன இந்தியா.
மகாயானம் — மொழிகளின் கருணை
"பெரும் வாகனம்" எனப்படும் மகாயானம் சீனா, ஜப்பான், கொரியா மற்றும் வியட்நாமில் மலர்ந்தது. அது கருணையைப் பல மொழிகளிலும், சடங்குகளிலும், கலைகளிலும் மொழிபெயர்த்தது. உண்மை பல மொழிகளில் பேசியதால் அது தழைத்தது. ஆனால் 'ஒரே மொழி' என்னும் கோஷம் பிற மொழிகளை ஊமையாக்குகிறது. தமிழ், வங்கம், கன்னடம் ஆகியவை திணிக்கப்பட்ட ஒற்றை மொழியின் இரைச்சலில் வெறும் சத்தமாக மாற்றப்படுகின்றன. பன்முகத்தன்மையில் மகாயானம் பலம் கண்டது; 'ஒரே மொழி'யோ அதை பலவீனமாகப் பார்க்கிறது.
வஜ்ஜிரயானம் — வழிமுறைகளின் சகவாழ்வு
"வைர வாகனம்" எனப்படும் வஜ்ஜிரயானம் திபெத், பூடான், மங்கோலியாவில் செழித்தது. அது தேரவாதத்தின் ஒழுக்கத்தையும், மகாயானத்தின் கருணையையும் இணைத்து, தாந்திரீக முறைகளையும் சேர்த்துக் கொண்டது. பல வழிமுறைகள் ஒன்றாக வாழ்ந்ததால் அது தழைத்தது. ஆனால் 'ஒரே கட்சி' மாற்றுக் கருத்துக்களை நசுக்கி, எதிர்ப்பை நிராகரித்து, ஏகபோகத்தை வணங்குகிறது. வஜ்ஜிரயானம் சகவாழ்வைக் கற்பித்தது; 'ஒரே கட்சி' அழிவை விரும்புகிறது.
மகதம் அன்று மூன்று பாதைகளை ஏற்றுமதி செய்தது — தேரவாதம், மகாயானம், வஜ்ஜிரயானம். இன்றைய இந்தியா மூன்று கோஷங்களை இறக்குமதி செய்கிறது — ஒரே நாடு, ஒரே மொழி, ஒரே கட்சி.
என்னவொரு கசப்பான முரண்! ஆசியாவிற்கே பன்மைத்துவத்தை பரிசளித்த மண், இன்று தன் சொந்த குரலையே மறந்து நிற்கிறது. நாம் அலட்சியமாக 'பீகார்' என்று அழைக்கும் நிலத்தில், மகதம் மௌனமாக, புறக்கணிப்பில் உறைந்து போய், மீட்கப்படுவதற்குக் காத்திருக்கிறது.
அதுவரை, பீகார் மகதத்தை மறந்து 'மன் பசந்த்' பாக்குக் கறைகளையே தேர்ந்தெடுக்கும்.
வாழ்க ஜனநாயகம்!
No comments:
Post a Comment